XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

(...) eguzkia zeruan mantendu nahi genuen, baina natura gure garra baino boteretsuagoa zenez, eguzkia itsasoaren barrena errainu ahulak jaurtikiz ezkutatzen zen.

Ama lurra, itsasoa eta eguzkia naturaren hiru amandreak izan ziren gure sekretua gorde zutenak, naturan isladatu zen gure amodioa.

Egun haiek ederrak izan ziren, baina banuen nik nire barnean hutsune bat; oraindik bete ez ziren ametsen desioa.

Karmeleri kontatu nion nire ametsa, boxealaria izan nahi nuen, gizarte honetan nire izena goraipatua izatea nahi nuen, izar bat izan nahi nuen!

Karmelek ez zituen ulertzen nire nahiak, boxeoa Johan! hori ez! bizi basati horretan ez zaitez sartu, ez dut ulertzen nola goza dezakezun pertsonak jipoitzen, animaliak bezala, ez al dakizu animalietatik ezberdintzen gaituen gauza bakarra gure burujabetasuna dela eta ez indarra? erabil ezazu burua; bestela zapaldua izango zara!.

Ez zuen inolaz ere nahi ni mundu horretan sartzea, baina nire ametsa piskanaka-piskanaka egia bihurtzen joan zen.

Lehenik herri txikietan hasi nintzen, errez irabazten nien, indar gutxiko mutilak izan ohi ziren.

Baina gorantz nindoan heinean, gauzak ez ziren errazten joan, ez horixe!

Nire ametsa, nire areriorik indartsuen bihurtu zen, hasieran gozatzen nuen joko sinple hura, zurrunbilo izugarri bihurtzen hasi zen, itsaso ilunean barneratzen hasi nintzen, bukaerarik ez zuen ekaitz batean.

KUPIDARIK GABE JOHAN!.

Urte guzti hauetan kupidarik ez izaten erakutsi didate, bildurrik gabe zapaltzen, gorroto guztiarekin hanka azpian suntsitzen...

Gizakiak kolpez gainditzeko makina bihurtu naute, inongo grinarik gabe, antsiarik gabe.